PROLOG

Światło i Mrok...
istnieją od zawsze.
Odwieczni wrogowie, jak i kochankowie...
Zrodzeni ze Snu i Koszmaru...
Walczą ze sobą od wieków.
Pogrążeni w swych żądzach,
zapomnieli o świecie,
który sens istnienia nadaje.


Bo przecież... Gdyby nie Światło... Nie było by Cienia...
A bez Cienia, Światło nie miało by nad czym tryumfować...
Pycha i ślepa ambicja... Obydwoje dają się nimi kierować...
Dwie postacie, dwie różne dusze, dwa różne cele złączyły ich w jedno...
Córka Snu i Syn Koszmaru, ta, która marzy i nigdy przestaje z tym, który niszczy... na wieki zostaje.
Ich koniec jest bliski, lecz nie chcą umierać, łakną drzewa życia, by drugiego wspierać. 


Dziecię odrzucone przez Matkę i Ojca...
Wygnani na wieki, na zawsze... bez końca.
Lecz kiedyś powrócą, mocą obdarzeni, rzucając cień na swych stworzycieli.
Wtedy bez Matki i Ojca... W krainie pogrążeni, bez światła i nocy... zostaną wybawieni...

Imion swych nie zdradzając, przemierzali światy.
Imperator... I Imperatorka... zrodzeni na nowo.
Cieniem prowadzeni swych sojuszników znaleźli...
Z dwóch, grupa... Z grupy armia... Z armii.... Imperium...

Imperium Cieni Powstaje, nigdy się nie poddaje...
Światu przyniesie groźbę i zniszczenie...
Stworzą świat doskonały... Bez Pychy Światła i ślepych ambicji Mroku...

Cieniem zjednoczeni... Cieniem wyzwoleni...będziemy żyć szczęśliwi na zawsze... bez końca...